Δηλεσιώτικα Αδεσποτάκια

Με αφορμή το ατυχές συμβάν τής Ίζι, αυτήν την ΚΥΡΙΑΚΗ 26/1/2014 συγκεντρώνομαστε ΟΛΟΙ στην πλατεία Δηλεσίου! Οι φόλες είναι συχνό φαινόμενο και πλέον δεν πρέπει να περνάει στα ψιλά γράμματα...
Οι φιλόζωοι τής περιοχής (και όχι μόνο) πρέπει να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή, ακολουθώντας τις νόμιμες οδούς! Καταγγέλουμε το γεγονός και ενημερώνουμε τον κόσμο!
ΩΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: 11.30 π.μ.
ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: έξω από το φούρνο του Θανάση

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ:
Το Σάββατο 4/1/2014 στις 8μ.μ. ενημερωθήκαμε για νεαρό σκύλο που είχε συμπτώματα δηλητηρίασης από φόλα. Σπεύσαμε στο σημείο με ενέσεις ατροπίνης, κατόπιν υπόδειξης κτηνιάτρου καθώς τα κτηνιατρεία ήταν κλειστά... Σώσαμε το σκυλάκι από το θάνατο και μετά από λίγες ημέρες αναρτήσαμε στη σελίδα μας στο facebook άλμπουμ τής μικρής Ίζι προς υιοθεσία http://www.facebook.com/media/set/?set=a.668984599819703.1073741869.173010332750468&type=3

Δυστυχώς δεν πέρασαν καν 20 ημέρες από την ημέρα εκείνη και ενώ προγραμματίζαμε τη μεταφορά τής μικρής σε πανσιόν για να είναι ασφαλής, ενημερωθήκαμε ξανά ότι το σκυλί δηλητηριάστηκε για 2η φολά από φόλα (23/1/2014)!!!
Τα άτομα που τη βρήκαν έσπευσαν στον κοντινότερο κτηνίατρο για τις πρώτες βοήθειες, αλλά δυστυχώς το σκυλί δεν έλαβε τη σωστή φροντίδα, βγήκε από το ιατρείο καθ'υπόδειξη του συγκεκριμένου κτηνιάτρου, φιλοξενήθηκε προσωρινά σε σπίτι και μέσα σε λίγες ώρες υποτροπίασε...
Μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε κτηνιατρείο στον Ωρωπό, της χορηγήθηκε ξανά ορρός και η μικρή Ίζι παρέμεινε στο κτηνιατρείο το βράδυ σε κρίσιμη κατάσταση, με ορρό, και με το φόβο να μην επιζήσει...
Η σημερινή της κατάσταση (24/1/2014) παραμένει κρίσιμη, είναι ελαφρώς καλύτερα, παραμένει όμως νευρολογικό πρόβλημα (ακούσιες κινήσεις και έλλειψη όρασης), καθώς επίσης και άσχημη κατάσταση τού αναπνευστικού συστήματος. Θα παραμείνει για άλλο ένα 24ωρο στο κτηνιατρείο, με την ελπίδα να βελτιωθεί και να αναρρώσει πλήρως σε βάθος χρόνου...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ...
Δυστυχώς η μικρή δεν τα κατάφερε. Αντίο και λυπούμαστε τόσο πολύ!!!!! 



Αντικρίζοντας τέτοιες εικόνες, διατηρούμε ελπίδες για το μέλλον. Τέτοιες όμορφες οικογένειες θα μεγαλώσουν φιλόζωα παιδιά!

Όχι, αυτή η εικόνα δεν προέρχεται από το πολιτισμένο εξωτερικό. Αυτή η φωτογραφία είναι 100% ελληνική και είναι φίλης τής σελίδας μας στο facebook!

Η τετράποδη κόρη Roxy αναπαύει το μουσούδι της στην κοιλιά τής εγκυμονούσας μαμάς της και η δίποδη αγέννητη αδερφούλα της τη χαιρετά με μικρές κλωτσιές.
Έτσι πρέπει να είναι όλες οι οικογένειες με τα κατοικίδιά τους!
Ένα μεγάλο μπράβο στη Νίκη και το σύζυγό της! Είμαστε σίγουρες ότι θα είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια! Έχετε τις ευχές όλων μας για να καλοδεχτείτε το μωρό σας!

Και τα περιστατικά στο Δήλεσι καλά κρατούν...

Το Σάββατο 4 Ιανουαρίου ένα μήνυμα στη σελίδα μας στο facebook για φόλες σε γειτονιά τού Δηλεσίου και σκυλί που ψυχορραγεί κινητοποίησε εθελοντές τής ομάδας μας που βρίσκονταν στην περιοχή. Η πρώτη σκέψη ήταν αν θα βρούμε ανοιχτό κτηνιατρείο στις 8 το βράδυ Σαββάτου, πράγμα φυσικά που δε συνέβη. Ευτυχώς, σε τηλεφωνική επαφή με κτηνίατρο, μας δόθηκαν οδηγίες για το πώς έπρεπε να δράσουμε κι ευτυχώς το σκυλάκι σώθηκε! Την επόμενη ημέρα ενημερωθήκαμε και για άλλο σκυλάκι στην ίδια γειτονιά που είχε φάει φόλα και βρήκε καταφύγιο σε ένα pet shop όπου το περιέθαλψαν και γλίτωσε και αυτό.

Στο καλυβάκι ενός ρακοσυλλέκτη, ο οποίος προσπαθεί να φροντίσει 9 σκυλιά, χρειάστηκε να κάνουμε ενέσεις ως θεραπεία ψώρας σε δύο κουταβάκια που βρίσκονταν εκεί. Άλλη ενεργή φιλόζωη τής περιοχής έχει στειρώσει τα θηλυκά σκυλιά εκεί. Ο άνθρωπος δεν έχει πόρους από πουθενά κι όμως προσπαθεί να φροντίσει κι άλλες ψυχές που έχουν ανάγκη! Με ξεροκόμματα...

Ανήμερα των Θεοφανείων μάς ειδοποίησαν για χτυπημένο σκυλάκι επί της λεωφόρου Σχηματαρίου. Τρέξαμε με άλλους εθελοντές να το βρούμε, να περιποιηθούμε πρόχειρα τα τραύματά του ως την επόμενη που θα άνοιγαν τα κτηνιατρεία. Η κατάστασή του αποκαρδιωτική αρχικά, πόναγε, αιμορραγούσε λίγο, δάγκωσε από τον πόνο έναν εθελοντή, αλλά περνώντας η ώρα -και αφού έφαγε- καταφέραμε να το προσεγγίσουμε καλύτερα. Σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα: πού το πάμε για φιλοξενία ως αύριο, πώς πληρώνουμε την κτηνίατρο αύριο, βενζίνη έχουμε να το πάμε;... Βρέθηκε πρόχειρη λύση φιλοξενίας σε μια αυλή, ένα μέλος μας είχε αρκετή βενζίνη στο ρεζερβουάρ και την επομένη μπορέσαμε να πάμε στην κτηνίατρο, ξοδεύοντας και το τελευταίο ποσό που υπήρχε για να περάσει ο υπόλοιπος μήνας Ιανουάριος (κι ας ήταν μόνο 7 του μήνα...)

Τρία περιστατικά που ήρθαν απανωτά. Και πόσα άλλα, πιο απλά αλλά επιτακτικά... Στειρώσεις που πρέπει να γίνουν, σίτιση όσων φροντίζεις, νέα σκυλιά που εγκαταλείπονται καθημερινά, πού και πότε τελειώνει -ή έστω βελτιώνεται- όλο αυτό; Και τί κάνεις όταν εξαντλούνται οι αντοχές σου; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος καθημερινά με δεκάδες περιστατικών που χρήζουν βοήθειας κι εσύ δεν μπορείς να βοηθήσεις; Στρέφεις το βλέμμα αλλού;

Τί κάνεις όταν ο Δήμος κωφεύει στις εκκλήσεις σου να θεσπίσει πρόγραμμα περίθαλψης και διαχείρισης αδέσποτων με το κονδύλι που ξέρεις ότι έχει ψηφιστεί; Στέκεσαι απλά, με άδεια τσέπη και χαμηλά αποθέματα αντοχών, και κοιτάς από απόσταση... Και νιώθεις πως απλά θες να τα παρατήσεις...  Και ύστερα πεισμώνεις και λες "Όχι, εγώ θα συνεχίσω, θα κάνω ό,τι μπορώ!" Αλλά να, μέσα σου ξέρεις ότι μόνος σου δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Ξέρεις ότι αν υπήρχε πρόγραμμα, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι κάπως καλύτερα, να γίνονται περισσότερες στειρώσεις, σωστή περίθαλψη σκύλων που χρειάζονται θεραπείες, να βελτιωθεί λίγο η κατάσταση. Ακόμα και για τους μη φιλόζωους, καλό θα ήταν!

Αλλά........ Οι πόρτες του Δημαρχείου είπαν πως είναι ανοιχτές, και ήταν. Οι πόρτες μόνο, γιατί τα αυτιά ήταν κλειστά τελικά...