Δηλεσιώτικα Αδεσποτάκια

Οι γιορτινές ημέρες που πλησιάζουν, συνήθως μας κάνουν όλους λίγο πιο ευαίσθητους προς αυτούς που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς. Λίγα κέρματα για ελεημοσύνη σε έναν ζητιάνο στο δρόμο, ένα ζεστό ρούχο που δεν χρειάζομαστε πια, μία τυρόπιτα σε ένα παιδί που ζητιανεύει μπορεί να είναι μεγάλο δώρο για εκείνους και να προσφέρει λίγη αγαλλίαση και στη δική μας ψυχή.

Αυτές τις γιορτινές ημέρες όμως υπάρχουν κι άλλες ψυχές που υποφέρουν... Ψυχές που περιφέρονται στους δρόμους, στο κρύο, στη βροχή, χωρίς κανείς -ή σχεδόν κανείς- να προσφέρει σε αυτές ένα μέρος του φαγητού του, λίγο νεράκι, ένα χάδι... Γι'αυτές τις ψυχές νοιάζονται μικρές ομάδες ανθρώπων, που μεταξύ άλλης βοήθειας προς τους συνανθρώπους τους, προσπαθούν να κάνουν λίγο καλύτερη και τη ζωή των τετράποδων, με λίγη περισσότερη φροντίδα, με φαγητό, με περίθαλψη, με θεραπείες, με προώθηση για υιοθεσία.

Αυτές όμως οι δραστηριότητες, εκτός από περίσσεια ψυχής και προσωπικού χρόνου, χρειάζονται και χρήματα. Χρήματα που διαθέτει ο καθένας μας που ασχολείται από το περίσσευμα ή το υστέρημά του. Δυστυχώς δεν έχουμε άλλες πηγές εσόδωνγια την προσπάθειά μας αυτή πέραν από τα χρήματα που οι ίδιοι διαθέτουμε, πέραν της βοήθειας που φίλοι τής ομάδας μας προσφέρουν και πέραν βέβαια και κάποιων εκδηλώσεων ή μπαζάρ που οργανώνονται για το σκοπό αυτό.

Και θα ρωτήσετε βεβαίως: "Γιατί να βοηθήσω μία φιλοζωική ομάδα και όχι μία φιλανθρωπική;" Για εμάς δεν τίθεται θέμα διλλήματος, είτε το ένα είτε το άλλο. Γιατί αυτές οι έννοιες, στο βάθος τους, δεν μπορεί να είναι ξεχωριστές. Ένας φιλάνθρωπος δεν μπορεί να μην είναι φιλόζωος. Και ένας φιλόζωος δεν μπορεί να μην είναι φιλάνθρωπος. Γιατί όλα οδηγούν στο ίδιο σημείο, στην αναγνώριση ότι κάποιες υπάρξεις χρειάζονται τη βοήθειά μας και στη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να προσφέρουμε κάτι σε αυτές τις υπάρξεις που το έχουν ανάγκη.

Γι'αυτό δεν σας ζητάμε να διαλέξετε αν θα φέτος θα βοηθήσετε τους ανθρώπους ή τα ζώα. Σας ζητάμε απλά να ανοίξετε την ψυχή σας και να προσφέρετε!

Θα περιμένουμε με μεγάλη μας χαρά να σας δούμε από κοντά στο Μπαζάρ μας το Σαββατοκύριακο 15 & 16 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Πλατεία Γέρακα.

Μια γάτα χωρίς πόδια....

Μια ιστορία που μας έρχεται από τη Μαλαισία.
Όχι, δε γεννήθηκε έτσι. Όχι, δεν είναι θύμα κάποιου ατυχήματος. Τα πόδια της γατούλας της τα έκοψαν με τη βία... Ο άντρας που τη βρήκε στην άκρη του δρόμου μίλησε για το σοκ του όταν την είδε εκεί μέσα στα αίματα. Τις είχαν ακρωτηριάσει τα 2 μπροστινά της πόδια!

Η πράξη αυτή είναι αποτρόπαιη, δείχνει το θυμό (?) του θύτη για τη γατούλα.. Ποιός ξέρει? ίσως του έκλεψε κάποιο ψάρι.. Έγκλημα!


Ο άντρας που την εντόπισε, χωρίς δεύτερη σκέψη τη σκέπασε με το μπουφάν του και έκανε να την πάει σε κτηνιατρείο. Όμως, δεν είχε τα λεφτά... Έτσι, την πήρε σπίτι και εφάρμοσε γιατροσόφια που ήξερε. Άπλωνε στις πληγές της minyak gamat (φύκι της μαλαισίας) μέχρι να κλείσουν και να γίνει καλά.

Το περιστατικό έκανε διάσημη την γλυκιά HERO και μετά από καιρό την έδειξαν στην τηλεόραση γιατρεμένη από τις πληγές της, αλλά χωρίς τα πόδια της. Στη θέση τους υπάρχουν 2 καρουμπαλάκια με τα οποία η μικρή έμαθε να κινείται και να αυτοεξυπηρετείται.

Άλλη μια ιστορία που διαβάζουμε με δεος και συγκίνηση.... Πόσα μαθήματα θα μας δώσουν πια αυτά τα υπέροχα πλάσματα?

Φρίκη!
Στην Στούπα Μεσσηνίας κοντά στο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής κάποιος εκτέλεσε χθες το μεσημέρι με την καραμπίνα του τον σκύλο που βλέπετε. Οι εικόνες είναι εξωπραγματικά σοκαριστικές. Τα έντερα του ζώου βγήκαν έξω από το σώμα του από τα βλήματα με τα οποία χτυπήθηκε.
Καταγγελία γι’ αυτό το  έγκλημα έκανε ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου στο Α.Τ. Καρδαμύλης. Ο αξιωματικός υπηρεσίας, όταν τον ρωτήσαμε, μας είπε ότι ο δράστης είναι άγνωστος και φυσικά δεν έχει εντοπιστεί!
Το έγκλημα έγινε την ώρα που τα παιδιά βρίσκονταν στο σχολείο. Η πράξη αυτή αποδεικνύει την διαταραγμένη προσωπικότητα του δράστη ο οποίος εκτόνωσε όλο το μίσος του πάνω στον σκύλο και φυσικά έθεσε σε κίνδυνο και τη ζωή των περιοίκων, των παιδιών.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες το ζώο δεν ήταν αδέσποτο, αλλά το φρόντιζε μια οικογένεια της περιοχής και φερόμενος ως δράστης είναι ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας.

 Πηγή http://www.zoosos.gr/article/2865/ektelese-ton-skulo-dipla-ap-demotiko-sholeio

Σήμερα 9/11 πληροφορηθήκαμε από φίλη της σελίδας ότι ο δράστης πιάστηκε επ αυτοφόρω!!!
"Πιασαμε το τερας που σκοτωνε τα αθωα ζωα μας με φολες και καραμπινες....την ωρα που εβαζε φολες....ηρθε η αστυνομια και τον μαζεψε επιτελους!"

"Χθες το μεσημερι ειδαμε ενα ατομο να ριχνει φολες στη περιοχη πισω απο το νεκροταφειο της στουπας. Ακολουθησαμε τον αντρα αυτον στα χωραφια για να σιγουρευτουμε για αυτο που βλεπαμε. Οταν εφυγε απο το σημειο εντοπισαμε και φωτογραφισαμε δυο απο τις φολες που εριξε, καθως και μια νεκρη γατα. Καλεσαμε την αστυνομια που ηρθε στο σημειο και μαζεψε τις φολες και τη γατα προς εξεταση τους. Πηγαμε στο τμημα και καναμε επωνυμη καταγγελια στο ατομο αυτο , και λογω κακουργηματος εγινε και αυταπαγγελτη μυνηση απο την αστυνομια. Τελειωνοντας τη διαδικασια και φευγοντας απο το τμημα αποφασισαμε να γυρισουμε στην περιοχη και να τσεκαρουμε για τυχον αλλες φολες που δεν βρηκαμε, για να προστατεψουμε αλλα ζωα. Αυτο που βρηκαμε ηταν μια νεκρη γατα, πεθαμενη λιγη διπλα στο σημειο που βρισκομασταν το ιδιο μεσημερι. Αφου μαζεψαμε τη γατα, κανοντας αλλη μια βολτα στη περιοχη, εντοπισαμε το σκυλι που φαινεται στις παρακατω φωτογραφιες σε πολυ ασχημη κατασταση, να χαροπαλευε.Του καναμε ενεση εμετου και ενεσεις ατροπινης. Το σκυλι ξεπερασε το μεγαλο κινδυνο και ξεκινησαμε αμεσως για τον κτηνιατρο στην καλαματα. Ευτυχως το σκυλι σωθηκε, ειναι υγιεστατο και πισω στην οικογενεια του.
Οσο για τον εν λογω αντρα βρισκεται αυτη τη στιγμη στα κρατητηρια της καλαματας και αναμενεται να οριστει δικασιμος.
Ποσταρουμε αυτες τις φωτο για μαθει ο κοσμος τι συμβαινει στη περιοχη μας και να μην κρατανε ολοι το στομα τους κλειστο για παντα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ¨: Το εν λογω σημειο βρισκεται το πολυ 200 μετρα μακρια απο το δημοτικο και το νηπιαγωγειο της στουπας. Τι θα γινοταν αν το παιδι σας ακουμπαγε τη φολα????"

πηγή  https://www.facebook.com/media/set/?set=a.437455229655504.107059.100001730931945&type=3


Εμείς έχουμε να πούμε ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους τρεις αυτους νεους ανθρωπους Τζουλια,Γιωργο και Ειρηνη που μολις τον ειδαν καλεσαν αμεσως την αστυνομια. Ας είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους όσους ξέρουν αλλά δεν αντιδρούν! Για όλους όσους μας καταγγέλουν περιστατικά και μας ζητούν τρόπους καταγγελίας χωρίς να φαίνεται το όνομά τους. ΓΙΑΤΙ??? Ντρέπεστε για ποιό λόγο? Η λύση είναι μία! ΕΠΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ και ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ...

Λυπούμαστε βαθύτατα για τα σκυλάκια και τη γατούλα που δεν πρόλαβαν να σωθούν από αυτό τον εγκληματία, χαιρόμαστε για τον υπέροχο σκυλάκο της φωτογραφίας που γλίτωσε!

Ευχόμαστε να τιμωρηθεί ο φονιάς με την αυστηρότερη δυνατή ποινή!!!

Πόσο χαιρόμαστε να γράφουμε τέτοιες ειδήσεις....
Πόσο χαιρόμαστε να βλέπουμε τα αδεσποτάκια μας σε σπίτι, σε καλές οικογένειες..
Χαρούμενα και ήρεμα να ξεκινούν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους...

Το χρυσό κορίτσι... Νυν Τάρα!

Και η γλυκιά μας Σεράνο που ήταν μαζί μας από τόσο δα κουταβάκι!

Λίγα λόγια για το Μάη

Ο Μάης βρέθηκε να τριγυρνάει στο Δήλεσι, κοντά στο Ναυτικό όμιλο σε άσχημη κατάσταση (βλ. δέρμα κομματιασμένο και αιμορραγία από παντού).
Οι κάτοικοι τί έκαναν... Το κλασσικό! Αηδιασμένο βλέμμα, βρισιές μην τυχόν και πλησιάσει στο τραπέζι τους που μοσχοβόλαγε μπριζόλες και συχνά κλωτσιές και πέτρες για να τον κρατήσουν μακρυά. Μην τους χαλάσει το υπέροχο τοπίο, την αισθητική τους (!) ή (ακόμη χειρότερα) την όρεξη για φαΐ.

Άλλο ένα άρρωστο αδέσποτο.
Η αρχική αντιμετώπιση στην κλινική όπου πήγε ήταν να το βγάλουμε αμέσως από τη μιζέρια του. Να το "γαληνέψουμε", να μην κολλήσει κανένα άλλο μιας και είχε καλαζάαρ, να νιαστούμε "πραγματικά" γι αυτόν. Να του κάνουμε "ευθανασία". ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ. Τι υποκριτική λέξη. Πώς μπορεί να μπεί ενα καλό συνθετικό δίπλα στο θάνατο? Πώς μπορεί μια ζωή να τελειώσει και ταυτόχρονα να ευχαριστηθεί γι αυτό! Πώς μπορεί κάποιος να πάψει να ελπίζει στο θαύμα της ζωής χωρίς αγώνα?

Ο Μάης έδωσε τον δικό του αγώνα... Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αποθαρρυντικά σχόλια γιατρών και "ειδημόνων". Το κόστος της θεραπείας του αβάσταχτο. Ευτυχώς γι αυτόν, δεν πάλευε μόνος. Πάλευε με τις ευχές και την οικονομική βοήθεια πολλών φίλων του. Φίλων που δεν τον ήξεραν, δεν τον έζησαν, συγκινήθηκαν όμως από την ιστορία του και τα βάσανά του.

Σήμερα, είναι ενα άλλο σκυλάκι. Μένει σε πανσιόν-σπίτι.
Χάρη στη βοήθεια της γυναίκας που τον φροντίζει έχει γίνει ένας σωστός κούκλος. Φοβικός ακόμη, αλλά με πολλά σημάδια βελτίωσης.
Γιατί η ΑΓΑΠΗ όλα τα γιατρεύει, όλα τα αναζωογονεί, όλα τα ποτίζει με ελπίδα...
Η συγκίνησή μας μεγάλη! Δείτε.......





Αυτή είναι η ανταμοιβή μας, αυτές είναι οι εικόνες που μας κάνουν να συνεχίζουμε...
Όποιος θα ήθελε να βοηθήσει οικονομικά ή με φάρμακα το Μάη μπορεί να στείλει μέηλ στο adespotakiadilesiou@gmail.com

Ευχαριστούμε θερμά που του συμπαραστέκεστε...

Δείτε ακόμη ΕΔΩ ή ΕΔΩ

Ευχόμαστε καλό μήνα σε όλους
     Με καλές υιοθεσίες
           Πολλές κουνιστές ουρίτσες
                   Χουρχούρικες αγκαλιές
                        Αγάπη για όλους!!!!!

Να μια περίπτωση ανεύθυνης υιοθεσίας από τον πρώτο του ιδιοκτήτη...
Ο πιτ μπουλάκος της φωτογραφίας έφτασε 1 έτους όταν ο τότε ιδιοκτήτης του συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν όσο άγριος ήθελε! Προφανώς τον ήθελε για φύλακα, το πιο πιθανό είναι να προσπάθησ ενα τον αγριέψει αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι, αποφάσισε να τον αφήσει έξω! Στο δρόμο....
Ο καημένος τριγυρνούσε έξω από το σπίτι του. Εκεί που είχε μεγαλώσει...
Πόσοι πολλοί ανεγκέφαλοι υπάρουν σε αυτό τον κόσμο. Κάθε φορά που νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, πάντα κάποιος μας διαψεύδει.

Πόσα τηλέφωνα πήραμε γι αυτόν τον μικρό... Όλοι στέκονταν στη ράτσα, όλοι ήθελαν έναν άγριο φύλακα. Ευτυχώς, η τύχη τπυ χαμογέλασε και, πλέον, βρίσκεται στο νέο του σπίτι όπου έχει γίνει κολλητός με το παιδάκι του σπιτιού.

Χαιρόμαστε απίστευτα που βρήκε την αληθινή του οικογένεια.
Καλή ζωή να έχει ο Bruno!!!

Φιλόζωοι ενωμένοι, ποτέ νικημένοι!!!

Μια μεγάλη αλήθεια, μια δύσκολη πραγματικότητα...
Γιατί, όμως? Πολλοί απορούν με την τόσο μεγάλη διάσπαση των δυνάμεων των φιλόζωων. Τόσοι καβγάδες, τόσες ίντριγκες με αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών μικρών ομάδων αντί μιας μεγάλης που θα είχε τη δύναμη να αλλάξει πολλά πράγματα!
Η αλήθεια είναι ότι ο στόχος όλων είναι κοινός. Η ευζωία των τετράποδων φίλων μας. Όταν μπαίνει στη μέση ο ανθρώπινος παράγοντας, όμως, η ανθρώπινη φύση... Τότε τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικές πρακτικές φιλοζωίας.

Διαφορετικά κίνητρα.
Δε χωράει αμφιβολία ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα ζωάκια, αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν. Παρόλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις οι πράξεις τους επηρεάζονται κι από άλλα κίνητρα. Λιγότερο ιδεώδη και αλτρουιστικά. Όπως, η ανάγκη τους για προβολή, η αποδοχή από το κοινωνικό περιβάλλον, οι ηγετικές τάσεις και, σε κάποιες ευχόμαστε λίγες περιπτώσεις, η οικονομική εκμετάλλευση.
Εδώ, πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι οι εθελοντές που πασχίζουν και αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους και το υστέρημά τους για τα αδέσποτα, δεν έχουν καμία ανοχή σε πιέσεις και φωνές από τρίτους. Σίγουρα, καμία ομάδα δε μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κάποιο συντονιστή. Προσοχή! Όχι αρχηγό, ούτε πρόεδρο, ούτε νταβατζή! Συντονιστή.
Κι επειδή δεν μπορούν να προσφέρουν όλοι οι εθελοντές στην ίδια κλίμακα, θα πρέπει να γίνεται σεβαστό και ξεκάθαρο από όλους μέχρι πού φτάνουν οι αντοχές του καθενός. Σίγουρα, οι φιλόζωοι που κάνουν μεγάλο έργο, είναι εκείνοι που θυσιάζονται και αφήνουν τα πάντα στην άκρη για να βοηθήσουν τα αδέσποτα. Έίναι θέμα προτεραιοτήτων και θέμα προσωπικής ελευθερίας του καθενός να θέτει τις δικές του, τα δικά του όρια.
Δε σχολιάζω την οικονομική εκμετάλλεση κάποιων επαγγελματιών φιλόζωων. Αυτό είναι ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι, ανήθικο  και θέλει πολλή προσοχή και έρευνα από τον καθένα μας. Εύχομαι να είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις.

Διαφορετικές πρακτικές φιλοζωίας
Εδώ είναι το πιο βασικό πρόβλημα που χωρίζει τις ομάδες των φιλόζωων. Υπάρχουν πολλοί διαχωρισμοί. Κάποιοι στέλνουν για υιοθεσία ζώα στο εξωτερικό, κάποιοι είναι πιο επιφυλακτικοί, κάποιοι είναι πολέμιοι αυτών που στέλνουν με μεγάλη λύσσα. Κάποιοι κρίνουν τους υπόλοιπους για τις υιοθεσίες τους, για τον τρόπο που φιλοξενούν τα ζώα, για τις θεραπείες τους.

Υπάρχουν, επίσης, δυο σχολές φιλόζωων. Η παλία σχολή και η νέα. Η παλιά σχολή είναι υπέρ της ευθανασίας. Πολύ άρρωστο, χτυπημένο, νεογέννητο κουτάβι. Κι εδώ οι απόψεις διίστανται. Άλλοι κάνουν ευθανασία μόνο σε κουτάβια με κλειστά μάτια, άλλοι όταν είναι το ένα μάτι ανοιχτό, άλλοι ακόμη κ σ επιο μεγάλα. Η δικαιολογία? "Θα υποφέρουν σε ένα τέτοιο κόσμο, θα τα πατήσουν αυτοκίνητα, θα αρρωστήσουν βαριά. Είναι υποχρέωσή μου να τα βγάλω τώρα από τη δυστυχία τους πριν αρχίσουν να καταλαβαίνουν."
Από οπαδό αυτής της σχολής έχω ακούσει και το εξής. Να κάνω ευθανασία σε καλαζαρικό σκυλί γιατί το οφείλω στα υπόλοιπα. Θα τα κολλήσει (μέσω της σκνίπας που θα τσιμπήσει αυτό και μετά θα πάει στα διπλανά).
Η νέα σχολή δεν κάνει ευθανασίες εύκολα, το παλεύει όπως μπορεί με θεραπείες, εράνους για να μαζευτούν χρήματα για χειρουργεία, προωθήσεις για φιλοξενίες/υιοθεσίες.

Θεωρώ ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε Θεοί να κρίνουμε την πορεία μιας τετράποδης ψυχής. Η καθε μια έχει το σκοπό της, το "άστρο" της. Υποχρέωσή μας είναι να παλέψουμε να αλλάξουμε τις συνθήκες ζωής τους με κάθε τρόπο. Μέχρι να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες υποχρεούμαστε να τα βοηθήσουμε να έχουνν μια καλή τύχη. Είναι δύσκολο το μονοπάτι της φιλοζωίας, θέλει αγώνα, κόπο, ψυχικές αντοχές αλλά και μεγάλες χαρές. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε πολλά στρατόπεδα. Σε ένα μόνο συμφωνούν. Η στείρωση σώζει ζωές!!! Αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος όλων και σε αυτό οφείλουμε να ενωθούμε.