Το ξεκίνημά μας, η αρχή της ωραίας παρέας εθελοντών που λέγεται Δηλεσιώτικα Αδεσποτάκια μέσα από το άρθρο που δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό World look..
Τους ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκαναν...
Καθίστε αναπαυτικά, ταξιδέψτε με τις ταξιδιάρικες εικόνες και αφηγήσεις των υπόλοιπων άρθρων και γνωρίστε ποια είναι τα Δηλεσιώτικα αδεσποτάκια..
N joy!
"Μια βόλτα στο Δήλεσι, δεν είναι απ΄αυτές που θα σε ξεκουράσουν ψυχικά & θα σε γαληνέψουν, αν είσαι από τους ανθρώπους που νοιάζονται για τα ζώα. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα αντικρύζεις εικόνες που σου ματώνουν την καρδιά. Εικόνες από ζώα νεκρά, παρατημένα και πεταμένα στους δρόμους, σαν να ήταν άψυχα πράγματα, σαν να μην χτύπησε ποτέ καρδιά στο νεκρό πια κορμάκι τους, σαν να μην αισθάνονταν, να μην χαίρονταν , να μην λυπόντουσαν, να μην κουνούσαν την ουρίτσα όλο αφέλεια μόλις σε έβλεπαν να περνάς από δίπλα τους...ζώα κακοποιημένα, άρρωστα, εγκαταλελειμμένα, που υποφέρουν, που πεινάνε, που πονάνε....Στα μάτια τους διαβάζεις τη θλίψη, τη μοναξιά τον φόβο...Με το βλέμμα εκλιπαρούν για ένα χάδι, μία βοήθεια, λίγο φαγητό, λίγο νερό....
Αυτή η εικόνα, μαχαίρι στην καρδιά, έκανε μια ομάδα παιδιών , μόνιμων και μη, κατοίκων της περιοχής, αγνώστων μέχρι τότε μεταξύ τους, να οργανώσουν μια συνάντηση, ύστερα από πρωτοβουλία - πρόσκληση μιας ενεργούς φιλόζωης της περιοχής. Συγκεντρώθηκαν στην παραλία στο Δήλεσι, συστήθηκαν μεταξύ τους, μιλήσανε για τα προβλήματα της περιοχής σε σχέση με τα ζώα & αποφάσισαν δειλά-δειλά, αλλά με θέληση & αποφασιστικότητα, να ξεκινήσουν αρχικά μία φιλοζωική σελίδα στο facebook, να συντονίσουν τις ενέργειές τους & να συνεργαστούν, με τα όπλα που διέθετε ο καθένας τους. Την πρώτη αυτή συνάντηση, την όμορφη αυτή παρέα, συμπλήρωσε με την παρουσία του ένα αδέσποτο Βέλγικο λυκόσκυλο, το οποίο προφανώς "μυρίζοντας" το άρωμα της αγάπης προς το είδος του που ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα, με μεγάλη άνεση και ευχαρίστηση ξάπλωσε την όμορφη κορμοστασιά του στα πόδια των παιδιών, απολαμβάνοντας τα χάδια και τα κοπλιμέντα που εισέπραττε. Αυτό ήταν!.....Ο οιωνός ότι αυτή η πρωτοβουλία πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξη, εμφανίστηκε! Η πρώτη αποστολή - πρόκληση ήταν ήδη μπροστά τους. Ο αδέσποτος Βέλγος, έγινε ο Βέλγος τους. Ο Βέλγος τους έπρεπε να σωθεί από τους δρόμους, ο Βέλγος τους έπρεπε να βρει σπίτι. Ο Βέλγος τους τούς έδειξε το δρόμο & αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη σύσταση της ομάδας που ονομάστηκε "ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ".
Η δεύτερη πρόκληση δεν άργησε να εμφανιστεί. Ένα σκυλάκι άρρωστο, που έχρηζε χειρουργικής επέμβασης και θεραπείας έκανε την εμφάνισή του. Τα παιδιά το περισυνέλεξαν , το πήγαν στο γιατρό, το χειρούργησαν και του βρήκαν άμεσα σπίτι. Η πρώτη υιοθεσία, η πρώτη λύτρωση για ένα άμοιρο ζώο, είχε ήδη συντελεστεί. Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Αυτό τους έδωσε δύναμη να συνεχίσουν, να αγωνιστούν περισσότερο, να συντονίσουν τις κινήσεις τους...Μόνοι τους, χωρίς στήριξη από τις Αρχές, χωρίς οικονομική βοήθεια από άλλους . Έδιναν από το υστέρημά τους, από τον προσωπικό τους χρόνο, από τη ζωή τους...
Κάποιοι στην πορεία εγκατέλειψαν, κάποιοι όμως έμειναν εκεί, πιστοί στην ιδέα, αφοσιωμένοι στην αγάπη για τα πιο άδολα πλάσματα αυτού του πλανήτη. Και συνέχισαν...και η σελίδα στο facebook αποκτούσε όλο και περισσότερους φίλους, όλο και πιο πολλοί μιλούσαν γι΄αυτούς, όλο και περισσότερα ζώα σώζονταν, θεραπεύονταν, υιοθετούνταν, όλο και περισσότεροι ζητούσαν τη βοήθειά τους απευθυνόμενοι σ΄ αυτούς για να σωθούν τα αδέσποτα της περιοχής. Η χαρά , η ικανοποίηση και η αγάπη, γέμιζε τις ψυχές τους και τους όπλιζε με δύναμη και κουράγιο, κάνοντας τους να ξεχνούν τον πόνο και τις δυσκολίες, οι οποίες δεν ήταν ούτε λίγες, ούτε αμελητέες. Ήρθαν αντιμέτωποι με κάποιους κατοίκους της περιοχής που τους απείλησαν γιατί "μάζευαν & τάιζαν τα βρωμόσκυλα στο χωράφι". Είδαν τα αδέσποτα φιλαράκια τους που φρόντιζαν και αγαπούσαν, νεκρά από φόλες αντικρύζοντας εικόνες που μαρτυρούσαν φρικτό, επώδυνο θάνατο. Είδαν αντί για τις χαρούμενες κουνιστές ουρίτσες των κουταβιών που μεγάλωναν και προσπαθούσαν να τους βρούν σπίτι, το αίμα τους νωπό στην άσφαλτο. Είδαν το κουταβάκι που έτρεχε να τους γλύψει τα χέρια από ευγνωμοσύνη και αγάπη, με κομμένο στα δύο το κρανίο από τσεκούρι. Είδαν τη μάνα του σκοτωμένου κουταβιού να ψυχορραγεί από φόλα, βγάζοντας αφρούς από το στόμα και σφαδάζοντας από τον πόνο, να τους κοιτάζει στα μάτια και να τους εκλιπαρεί για βοήθεια.Είδαν το ανάπηρο σκυλάκι που έσωσαν και χειρούργησαν με την οικονομική στήριξη ιδιωτών και γνωστού φιλοζωικού σωματείου να μην αντέχει η καρδούλα του και να πεθαίνει λίγες ημέρες πριν υιοθετηθεί.
Είδαν, είδαν, είδαν...πόνεσαν, αγανάκτησαν, οργίστηκαν, έκλαψαν, λύγισαν, κατήγγειλαν, αλλά συνέχισαν...για την ψυχή όσων χάθηκαν, για την κλεμμένη ζωή όσων έφυγαν, για τα μωρά που έβρισκαν πεταμένα στα σκουπίδια, για όλα όσα αγαπούσαν , για την υπόσχεση που έδωσαν και σε πείσμα όσων τους πολεμούσαν.
Και η φήμη τους ολοένα και μεγάλωνε, οι φιλόζωοι μιλούσαν όλο και πιο πολύ γι΄αυτούς, η τηλεόραση τους φιλοξένησε τρεις φορές , οι αναφορές για τη "σελίδα" τους στο διαδίκτυο αυξάνονταν και το έργο τους συνεχιζόταν αμείωτο.
Σήμερα, αυτή η "σελίδα" της όμορφης παρέας , των άγνωστων μεταξύ τους τότε παιδιών, αριθμεί πάνω από 2.100 φίλους. Έχει σημειώσει 50 επιτυχημένες υιοθεσίες αδέσποτων ζώων, έχει επιτύχει να σώσει με Εισαγγελική Παραγγελία ένα σκυλάκι από τα μαρτυρικά χέρια του υπανθρώπου "κηδεμόνα" του, έχει συνδράμει αποτελεσματικά στη διάσωση ζώων εκτός της περιοχής που δραστηριοποιείται, έχει παράσχει βοήθεια σε ιδιώτες και σωματεία , έχει σπεύσει αυτοβούλως σε πολλά περιστατικά έκτακτης ανάγκης εκτός της περιοχής του Δηλεσίου, σιτίζει και κάνει θεραπείες σε δεκάδες αδέσποτα της περιοχής, έχει θεραπεύσει πολλά ζώα και αυτή τη στιγμή έχει κάτω από την προστασία της πάνω από 19 σκυλάκια και 6 γατάκια.
Σήμερα , αυτό το έργο, αυτή η κατάθεση ψυχής και καρδιάς, έρχεται αντιμέτωπη με το νέο νόμο για τα ζώα συντροφιάς, που εμποδίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην παροχή βοήθειας στα αδέσποτα , αναχαιτίζοντας και μηδενίζοντας τις προσπάθειες και τον κόπο των απλών φιλόζωων πολιτών, εξυπηρετώντας διαπλεκόμενα συμφέροντα τρίτων που ουδέποτε ήταν φιλικοί απέναντι στα ζώα.
Αυτή η ομάδα, είναι η ομάδα ΜΑΣ. Είναι τα ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ της καρδιάς μας. Είναι η ψυχή και η χαρά της ζωής μας. Είναι η φωνή των ζώων μας, των πιο πιστών και άδολων φίλων μας, που δεν έχουν τη δύναμη να φωνάξουν και να πουν "αφήστε μας να ζήσουμε".
Αυτή η ομάδα, είναι το "βήμα" για να απαντήσουμε σε όλους όσοι μας χαρακτηρίζουν "γραφικούς" και να τους πούμε: "Πόσο φτωχοί και δυστυχισμένοι θα έπρεπε να νιώθετε, που δεν θα μάθετε ποτέ στη ζωή σας τι σημαίνει να παίρνεις αγνή, αμέριστη, ανιδιοτελή, ολοκληρωτική και άνευ όρων ΑΓΑΠΗ"
http://world-look.blogspot.gr/2012/03/blog-post_2143.html
Ανάρτηση 4 Μαρτίου 2012...
Σήμερα, 11 Οκτωβρίου του 2012 έχουν αλλάξει πολλά και στον αριθμό των φίλων της σελίδας (πάνω από 4000!) και, κυρίως, ως προς το ανθρωπινο δυναμικό της ομάδας.
Σημασία έχει να κρατηθεί ζωντανή η θέληση των εθελοντών που απέμειναν, το πάθος τους για να βοηθήσουν ουσιαστικά τα ζωάκια του Δηλεσίου. "Επενδύουμε" σε χρόνο, κόπο, ψυχικές αντοχές με μοναδικό όφελος να δούμε τα αδεσποτάκια μας υγιή και ευτυχισμένα! Και, τέλος, να εμπνεύσουμε κι άλλους να ακολουθήσουν το δρόμο της εθελοντικής φιλοζωίας...
Είμαστε ΚΑΤΑ της ευθανασίας!
Σεβόμαστε τη ΦΥΣΗ και όλα τα ΖΩΑ.
Παλεύουμε για το δικαίωμα των ζώων να ζουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ στο φυσικό τους περιβάλλον.
Θέλουμε να μην ξαναδούμε ΦΟΛΙΑΣΜΕΝΟ ΖΩΟ στο Δήλεσι.
Θέλουμε να μην ξαναδούμε σκοτωμένο ζώο στην άκρη του δρόμου.
ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ?
Τους ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας έκαναν...
Καθίστε αναπαυτικά, ταξιδέψτε με τις ταξιδιάρικες εικόνες και αφηγήσεις των υπόλοιπων άρθρων και γνωρίστε ποια είναι τα Δηλεσιώτικα αδεσποτάκια..
N joy!
"Μια βόλτα στο Δήλεσι, δεν είναι απ΄αυτές που θα σε ξεκουράσουν ψυχικά & θα σε γαληνέψουν, αν είσαι από τους ανθρώπους που νοιάζονται για τα ζώα. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα αντικρύζεις εικόνες που σου ματώνουν την καρδιά. Εικόνες από ζώα νεκρά, παρατημένα και πεταμένα στους δρόμους, σαν να ήταν άψυχα πράγματα, σαν να μην χτύπησε ποτέ καρδιά στο νεκρό πια κορμάκι τους, σαν να μην αισθάνονταν, να μην χαίρονταν , να μην λυπόντουσαν, να μην κουνούσαν την ουρίτσα όλο αφέλεια μόλις σε έβλεπαν να περνάς από δίπλα τους...ζώα κακοποιημένα, άρρωστα, εγκαταλελειμμένα, που υποφέρουν, που πεινάνε, που πονάνε....Στα μάτια τους διαβάζεις τη θλίψη, τη μοναξιά τον φόβο...Με το βλέμμα εκλιπαρούν για ένα χάδι, μία βοήθεια, λίγο φαγητό, λίγο νερό....
Αυτή η εικόνα, μαχαίρι στην καρδιά, έκανε μια ομάδα παιδιών , μόνιμων και μη, κατοίκων της περιοχής, αγνώστων μέχρι τότε μεταξύ τους, να οργανώσουν μια συνάντηση, ύστερα από πρωτοβουλία - πρόσκληση μιας ενεργούς φιλόζωης της περιοχής. Συγκεντρώθηκαν στην παραλία στο Δήλεσι, συστήθηκαν μεταξύ τους, μιλήσανε για τα προβλήματα της περιοχής σε σχέση με τα ζώα & αποφάσισαν δειλά-δειλά, αλλά με θέληση & αποφασιστικότητα, να ξεκινήσουν αρχικά μία φιλοζωική σελίδα στο facebook, να συντονίσουν τις ενέργειές τους & να συνεργαστούν, με τα όπλα που διέθετε ο καθένας τους. Την πρώτη αυτή συνάντηση, την όμορφη αυτή παρέα, συμπλήρωσε με την παρουσία του ένα αδέσποτο Βέλγικο λυκόσκυλο, το οποίο προφανώς "μυρίζοντας" το άρωμα της αγάπης προς το είδος του που ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα, με μεγάλη άνεση και ευχαρίστηση ξάπλωσε την όμορφη κορμοστασιά του στα πόδια των παιδιών, απολαμβάνοντας τα χάδια και τα κοπλιμέντα που εισέπραττε. Αυτό ήταν!.....Ο οιωνός ότι αυτή η πρωτοβουλία πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξη, εμφανίστηκε! Η πρώτη αποστολή - πρόκληση ήταν ήδη μπροστά τους. Ο αδέσποτος Βέλγος, έγινε ο Βέλγος τους. Ο Βέλγος τους έπρεπε να σωθεί από τους δρόμους, ο Βέλγος τους έπρεπε να βρει σπίτι. Ο Βέλγος τους τούς έδειξε το δρόμο & αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη σύσταση της ομάδας που ονομάστηκε "ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ".
Η δεύτερη πρόκληση δεν άργησε να εμφανιστεί. Ένα σκυλάκι άρρωστο, που έχρηζε χειρουργικής επέμβασης και θεραπείας έκανε την εμφάνισή του. Τα παιδιά το περισυνέλεξαν , το πήγαν στο γιατρό, το χειρούργησαν και του βρήκαν άμεσα σπίτι. Η πρώτη υιοθεσία, η πρώτη λύτρωση για ένα άμοιρο ζώο, είχε ήδη συντελεστεί. Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Αυτό τους έδωσε δύναμη να συνεχίσουν, να αγωνιστούν περισσότερο, να συντονίσουν τις κινήσεις τους...Μόνοι τους, χωρίς στήριξη από τις Αρχές, χωρίς οικονομική βοήθεια από άλλους . Έδιναν από το υστέρημά τους, από τον προσωπικό τους χρόνο, από τη ζωή τους...
Κάποιοι στην πορεία εγκατέλειψαν, κάποιοι όμως έμειναν εκεί, πιστοί στην ιδέα, αφοσιωμένοι στην αγάπη για τα πιο άδολα πλάσματα αυτού του πλανήτη. Και συνέχισαν...και η σελίδα στο facebook αποκτούσε όλο και περισσότερους φίλους, όλο και πιο πολλοί μιλούσαν γι΄αυτούς, όλο και περισσότερα ζώα σώζονταν, θεραπεύονταν, υιοθετούνταν, όλο και περισσότεροι ζητούσαν τη βοήθειά τους απευθυνόμενοι σ΄ αυτούς για να σωθούν τα αδέσποτα της περιοχής. Η χαρά , η ικανοποίηση και η αγάπη, γέμιζε τις ψυχές τους και τους όπλιζε με δύναμη και κουράγιο, κάνοντας τους να ξεχνούν τον πόνο και τις δυσκολίες, οι οποίες δεν ήταν ούτε λίγες, ούτε αμελητέες. Ήρθαν αντιμέτωποι με κάποιους κατοίκους της περιοχής που τους απείλησαν γιατί "μάζευαν & τάιζαν τα βρωμόσκυλα στο χωράφι". Είδαν τα αδέσποτα φιλαράκια τους που φρόντιζαν και αγαπούσαν, νεκρά από φόλες αντικρύζοντας εικόνες που μαρτυρούσαν φρικτό, επώδυνο θάνατο. Είδαν αντί για τις χαρούμενες κουνιστές ουρίτσες των κουταβιών που μεγάλωναν και προσπαθούσαν να τους βρούν σπίτι, το αίμα τους νωπό στην άσφαλτο. Είδαν το κουταβάκι που έτρεχε να τους γλύψει τα χέρια από ευγνωμοσύνη και αγάπη, με κομμένο στα δύο το κρανίο από τσεκούρι. Είδαν τη μάνα του σκοτωμένου κουταβιού να ψυχορραγεί από φόλα, βγάζοντας αφρούς από το στόμα και σφαδάζοντας από τον πόνο, να τους κοιτάζει στα μάτια και να τους εκλιπαρεί για βοήθεια.Είδαν το ανάπηρο σκυλάκι που έσωσαν και χειρούργησαν με την οικονομική στήριξη ιδιωτών και γνωστού φιλοζωικού σωματείου να μην αντέχει η καρδούλα του και να πεθαίνει λίγες ημέρες πριν υιοθετηθεί.
Είδαν, είδαν, είδαν...πόνεσαν, αγανάκτησαν, οργίστηκαν, έκλαψαν, λύγισαν, κατήγγειλαν, αλλά συνέχισαν...για την ψυχή όσων χάθηκαν, για την κλεμμένη ζωή όσων έφυγαν, για τα μωρά που έβρισκαν πεταμένα στα σκουπίδια, για όλα όσα αγαπούσαν , για την υπόσχεση που έδωσαν και σε πείσμα όσων τους πολεμούσαν.
Και η φήμη τους ολοένα και μεγάλωνε, οι φιλόζωοι μιλούσαν όλο και πιο πολύ γι΄αυτούς, η τηλεόραση τους φιλοξένησε τρεις φορές , οι αναφορές για τη "σελίδα" τους στο διαδίκτυο αυξάνονταν και το έργο τους συνεχιζόταν αμείωτο.
Σήμερα, αυτή η "σελίδα" της όμορφης παρέας , των άγνωστων μεταξύ τους τότε παιδιών, αριθμεί πάνω από 2.100 φίλους. Έχει σημειώσει 50 επιτυχημένες υιοθεσίες αδέσποτων ζώων, έχει επιτύχει να σώσει με Εισαγγελική Παραγγελία ένα σκυλάκι από τα μαρτυρικά χέρια του υπανθρώπου "κηδεμόνα" του, έχει συνδράμει αποτελεσματικά στη διάσωση ζώων εκτός της περιοχής που δραστηριοποιείται, έχει παράσχει βοήθεια σε ιδιώτες και σωματεία , έχει σπεύσει αυτοβούλως σε πολλά περιστατικά έκτακτης ανάγκης εκτός της περιοχής του Δηλεσίου, σιτίζει και κάνει θεραπείες σε δεκάδες αδέσποτα της περιοχής, έχει θεραπεύσει πολλά ζώα και αυτή τη στιγμή έχει κάτω από την προστασία της πάνω από 19 σκυλάκια και 6 γατάκια.
Σήμερα , αυτό το έργο, αυτή η κατάθεση ψυχής και καρδιάς, έρχεται αντιμέτωπη με το νέο νόμο για τα ζώα συντροφιάς, που εμποδίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία στην παροχή βοήθειας στα αδέσποτα , αναχαιτίζοντας και μηδενίζοντας τις προσπάθειες και τον κόπο των απλών φιλόζωων πολιτών, εξυπηρετώντας διαπλεκόμενα συμφέροντα τρίτων που ουδέποτε ήταν φιλικοί απέναντι στα ζώα.
Αυτή η ομάδα, είναι η ομάδα ΜΑΣ. Είναι τα ΔΗΛΕΣΙΩΤΙΚΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑΚΙΑ της καρδιάς μας. Είναι η ψυχή και η χαρά της ζωής μας. Είναι η φωνή των ζώων μας, των πιο πιστών και άδολων φίλων μας, που δεν έχουν τη δύναμη να φωνάξουν και να πουν "αφήστε μας να ζήσουμε".
Αυτή η ομάδα, είναι το "βήμα" για να απαντήσουμε σε όλους όσοι μας χαρακτηρίζουν "γραφικούς" και να τους πούμε: "Πόσο φτωχοί και δυστυχισμένοι θα έπρεπε να νιώθετε, που δεν θα μάθετε ποτέ στη ζωή σας τι σημαίνει να παίρνεις αγνή, αμέριστη, ανιδιοτελή, ολοκληρωτική και άνευ όρων ΑΓΑΠΗ"
http://world-look.blogspot.gr/2012/03/blog-post_2143.html
Ανάρτηση 4 Μαρτίου 2012...
Σήμερα, 11 Οκτωβρίου του 2012 έχουν αλλάξει πολλά και στον αριθμό των φίλων της σελίδας (πάνω από 4000!) και, κυρίως, ως προς το ανθρωπινο δυναμικό της ομάδας.
Σημασία έχει να κρατηθεί ζωντανή η θέληση των εθελοντών που απέμειναν, το πάθος τους για να βοηθήσουν ουσιαστικά τα ζωάκια του Δηλεσίου. "Επενδύουμε" σε χρόνο, κόπο, ψυχικές αντοχές με μοναδικό όφελος να δούμε τα αδεσποτάκια μας υγιή και ευτυχισμένα! Και, τέλος, να εμπνεύσουμε κι άλλους να ακολουθήσουν το δρόμο της εθελοντικής φιλοζωίας...
Είμαστε ΚΑΤΑ της ευθανασίας!
Σεβόμαστε τη ΦΥΣΗ και όλα τα ΖΩΑ.
Παλεύουμε για το δικαίωμα των ζώων να ζουν ΕΛΕΥΘΕΡΑ στο φυσικό τους περιβάλλον.
Θέλουμε να μην ξαναδούμε ΦΟΛΙΑΣΜΕΝΟ ΖΩΟ στο Δήλεσι.
Θέλουμε να μην ξαναδούμε σκοτωμένο ζώο στην άκρη του δρόμου.
ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ?
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου